De schilderijen van Erik van Vugt gaan over het gebaar van de natuur. De natuur is zijn belangrijkste drijfveer en inspiratiebron. Wat hij ook doet, de natuur doordringt zijn leven. Ook in een stad met al zijn rechte lijnen en vlakken ontmoet hij de natuur telkens weer. Voor Erik vormt een dialectische filosofie een hulpmiddel om dit beter te begrijpen en te verbeelden. Zowel het bewegingsprincipe in de tijd (these-antithese-synthese) als de wisselwerking en complementariteit tussen elkaars tegendelen (natuur versus cultuur) inspireren hem tot het maken van zijn schilderijen. Daarin wil hij tot een vorm van verzoening komen waarin zogeheten dode materie wordt opgetild tot potentieel levende materie. De natuur stroomt als een machtige rivier door het leven heen en valt er op een bepaald moment mee samen: een energiewisseling en stofwisseling (metabolisme). Tussen het leven en de natuur bestaat een wisselwerking, een dialectiek, een gesprek. In de natuur moet een impliciete ordening bestaan die in het leven tot uiting komt en het leven voortstuwt. In zijn schilderijen probeert Erik door middel van olieverf, kleurgebruik, de penseelstreek en composities de wisselwerkingen en tegenstellingen van deze natuur in beelden om te zetten. Deze zoektocht is zijn inspiratie en schildermotief.
