Aan het begin van het culturele seizoen bezocht ik tijdens de Open Atelier RouteZuidoost het atelier van Wilgo Elshot. Bij hem geen abstract of conceptueel werk aan de muur, maar groots opgezette landschappen en beeldvullende portretten. Elshot behoorde, net als beeldende kunstenaars Jules Brand- Flu en Rudi Chang, tot de eerste lichting kunstenaars die niet in Nederland, maar in Suriname bij Nola Hatterman (1899-1984) hun kunstopleiding voltooiden. Hatterman kreeg na de Eerste Wereldoorlog les van kunstschilder Charles Haak in perspectief, anatomie en kunstgeschiedenis. Het was in deze tijd dat zij zich meester maakte van de van oorsprong Duitse kunststroming ‘De Nieuwe Zakelijkheid’. Vooral de classicistische tak van deze stroming speelde een grote rol in haar typische kunstonderwijs dat in Suriname vanaf circa 1954 vorm kreeg.
Het classicistisch werken dat zich met name richtte op de klassieke beoefening van de schilderkunst en een goede academische geschoolde techniek kenmerken de kunst van Wilgo Elshot. Het belang van het beoefenen van de klassieke schilderkunst dat de oorsprong is van de beeldende kunst als een ambacht, komt dicht bij Nola Hattermans devies “Geen kunst zonder kunnen.” Net als Hatterman heeft Elshot het niet zo met abstracte kunst, die hij bestempelt als een makkelijke manier van beeldend werken. Elk kunstwerk ontstaat bij Elshot uit een meditatieve fase van het steeds creëren van een ontwerp. Zijn ideeën legt hij eerst vast in een klein schetsboekje dat vol staat met voorstudies van nog verder te ontwikkelen concepten. De tweede stap is het uitwerken van de schets in het groot, door deze met olieverf te tekenen op een gekozen drager als doek of papier. Vervolgens wordt de voorstelling ingevuld met kleur en van een passend achtergrond voorzien.Opvallend aan de schilderijen van Elshot zijn de donker getinte figuren, die het beeld vullen of de landschappen, die doen denken aan Suriname. Een gegeven dat ook voorkomt uit zijn studie bij Nola Hatterman.
Net als vele van zijn collega’s vertrok Elshot naar Amsterdam waar hij een jaar lang beeldende vorming aan de Rijksacademie van beeldende kunsten kreeg. Terwijl zijn mede-studenten van Hatterman een andere stijl ontwikkelden dan die zij hadden aangeleerd, kon Elshot zich niet vinden in de lessen van het Rijks en bleef hij de classicistische stijl van zijn leermeesteres trouw. Dit is niet alleen zichtbaar in de ontwerp keuze van Elshot, maar komt ook sterk naar voren bij het vergelijken van zijn composities met de werken van Hatterman. De lichaamshoudingen van de geportretteerden, de fijne trekken van hun gezichten, gebaren die de figuren met hun armen maken en de dichtheid van de landschappen. Dit alles verraad de nog immer aanwezige stijl van Nola Hatterman.
Elshots inspiratie is de mens en de natuur. Zijn boodschap is daarbij simpel. Hij wil de schoonheid van de mens en de natuur dichter brengen bij de maatschappij. Hij heeft gekozen voor deze stijl van schilderen waarbij hij zijn eigen gevoel in kan leggen. Of zoals hij het zelf zegt: “Dit ben ik. Ik schilder Suriname.”
Fragment uit tekst door Priscilla Tosari, 2013.
